کشف یک خالکوبی عجیب از زنان مصر باستان ! +تصاویر
تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۳۸۰۱۴
زنان مصر باستان بیش از ۳,۰۰۰ سال قبل از اینکه در اواخر دهه ۱۹۹۰، خالکوبی های پایین کمر رواج پیدا کنند، این کار را انجام می دادند.
به گزارش برنا؛ زنان مصر باستان بیش از ۳,۰۰۰ سال قبل از اینکه در اواخر دهه ۱۹۹۰، خالکوبی های پایین کمر رواج پیدا کنند، این کار را انجام می دادند. محققان معتقدند زنان مصر باستان برای محافظت از خود در هنگام زایمان، در قسمت پایین گودی کمر و سایر نقاط بدن، طرح های مقدسی را خالکوبی می کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دو مومیایی کشف شده در کرانه غربی رود نیل دارای نشانه‌های باستانی بر روی قسمت های نگهداری‌شده در پشت خود بودند که به گفته محققان مربوط به خدای بِس (Bes) است که مصریان معتقد بودند از زنان و کودکان به ویژه در هنگام زایمان محافظت می‌کند. همراه با تصاویری از بِس، نشانه‌هایی مانند یک کاسه، که نمادی از یک مراسم پس از تولد است، چشم حورس (Horus) که نماد محافظت و سلامتی است و بُزها که نماد خوش شانسی هستند، دیده می شوند.
مجسمه های متعددی با این مومیایی ها کشف شده است که نشانه های مشابهی در قسمت پایین کمر و بالای ران دارند و محققان می گویند که این شواهد، بیشتر نشان می دهد که از خالکوبی ها برای محافظت استفاده می شده است.
این مومیایی ها در شهر باستانی دیر المدینه، که از سال ۱۵۵۰ تا ۱۰۷۰ قبل از میلاد، منطقه ای شلوغ بود، کشف شدند. این شهر زمانی جامعه ای برای مردانی بود که مقبره های بزرگ را برای نخبگان مصری ساخته بودند. کسانی که در این شهر باستانی زندگی می کردند افراد عادی به حساب می آمدند و چندین مومیایی کشف شده با شواهدی از خالکوبی در آنجا پیدا شده است.
دو محقق که دو مومیایی کشف شده را تجزیه و تحلیل می کردند، یافته های خود را در سال ۲۰۱۹ منتشر کردند. آن آستین، یکی از این محققان گفت: «هرچه خالکوبی‌های بیشتری پیدا کنیم، بیشتر به این فکر می‌کنم که آیا از خالکوبی ها در بقایای مومیایی های دیگر مصر باستان غافل شده ایم. با رشد فناوری و مهارت های ما در شناسایی خالکوبی ها، من فکر می کنم ممکن است شواهد بیشتری از این دست در مومیایی ها پیدا کنیم. در برخی موارد در کار خودم، اگر از قبل به دنبال آنها نبودم و نمی دانستم چگونه آنها را تشخیص دهم، خالکوبی ها کاملا نادیده گرفته می شدند.»
محققان از عکاسی مادون قرمز برای شناسایی خالکوبی زنان مصر باستان استفاده کردند که از نور مادون قرمز برای کشف رنگ های کاذب استفاده می شود و به تیم اجازه می دهد مومیایی ها را بدون آسیب رساندن به آنها تجزیه و تحلیل کنند. آنها از یک اسکنر برای گرفتن تصاویری از گوشت خالکوبی شده استفاده کردند که به آنها اجازه می داد تا علائم باستانی را بازسازی کنند.
یکی از مومیایی‌ها در هنگام مرگ، بین ۲۵ تا ۳۴ ساله بوده و حداقل ۳۰ خالکوبی روی گردن، شانه‌ها، بازوها و پشتش داشته است. یک چشم انسان روی گردن او یافت شد که نمادی از محافظت است. او همچنین یکی را در قسمت پایین کمر خود داشت که نشان می داد خدای بِس تاجی از پر بر سر دارد.
این خالکوبی همچنین شامل یک خط زیگزاگی در زیر سایر پیکره‌هاست که احتمالاً نمایانگر مردابی است که مردم آن زمان برای خنک شدن و گاهی برای کاهش دردهایی مانند درد زایمان، به آنجا می‌رفتند.
زن دیگر که در همان سن از دنیا رفته است، دو شکوفه نیلوفر آبی در هر طرف کمرش دارد و طبق فرهنگ مصر باستان، این نماد، نشان دهنده تولد دوباره است. در کنار هر گل یک بز قرار دارد که مصریان باستان از آن برای اشاره به باروری، فراوانی و خوش شانسی استفاده می کردند.
آیا این خبر مفید بود؟ 0 0
نتیجه بر اساس 0 رای موافق و 0 رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: خالکوبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۳۸۰۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«بهاربد»؛ جشنی قدیمی‌تر از بعثتِ زرتشت
پانزدهم اردیبهشت مصادف با جشن «بهاربد» است؛ روزی که هم بهار به نیمه می‌رسد و هم بنابر روایتی همزمان با بعثت زرتشت است. هرچند در حال حاضر شاید کمتر کسی از این مناسبت خبر داشته باشد.
به گزارش ایسنا، درست پنج روز بعد از جشن «چله نوروز» که البته همین مناسبت هم تنها در برخی نقاط مرکزی کشور از جمله کرمان و شیراز به شکل رسمی‌تر برگزار می‌شود، جشن «بهاربد» فرا می‌رسد؛ مناسبتی کهن که به سختی می‌توان رد پای مشخصی از آن حتی در میان مقالات و مطالعات پژوهشگران یافت.
در ایران باستان تقویم بر اساس گاهَنبار‌ها رواج داشته و مردم بر اساس آن آغاز و میانه هر فصل را جشن می‌گرفتند. جشن‌های گاهنباری، ادامه و بازمانده‌ای از نوعی تقویم کهن در ایران باستان است که طول سال خورشیدی را نه به دوازده ماه خورشیدی، بلکه به چهار فصل و چهار و نیم فصل تقسیم کرده‌اند و هر یک از این بازه‌های زمانی، نام و جشنی ویژه به همراه داشته است.
در پانزدهم اردیبهشت ماه نیز جشن «بهاربد» و زمان گاهنباری به نام «میدیوزَرِم» به معنای میانه فصل سبز برگزار می‌شده است. یکی از نکات مهم درباره جشن‌های ایرانی، وابستگی آنها با امور کشاورزی بوده است. روندی که از یک سو به کاشت، داشت و برداشت کشاورزان کمک می‌کرده و از سوی دیگر بهانه‌ای برای شکرگزاری نعمت‌های پروردگار از جمله رُستنی‌های زمین بوده است.
سال گاهنباری از نخستین روز تابستان آغاز شده و پس از هفت پاره زمانی، یعنی پایان سه فصل و چهار میانه فصل، به آغاز سال بعدی می‌رسیده است. پایان بهار یا آغاز تابستان مانند دیگر فصل‌ها، دارای جشن گاهنباری نبوده و تنها به عنوان جشن آغاز سال نو به شمار می‌رفته است.
از سوی دیگر بخش‌هایی از کتاب زادسپرم (کتابی تألیف شده توسط یکی از پیشوایان زرتشت) به جز اشاره‌های کوتاهی که به تاریخچه و رویداد‌های زمان زرتشت می‌پردازد، بعثت او به پیامبری را نیز به میانه بهار یا «بهاربد» نسبت می‌دهد. جشن «بهاربد» که از بزرگترین و مهم‌ترین جشن‌های ایرانیان است و حتی پیش از رواج دین زرتشتی در عصر ساسانی نیز برگزار می‌شده است.
آخرین سند مکتوب از برگزاری جشن «بهاربد» در گزارش کوتاه و مهم ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه آمده است. او در این گزارش به اهتمام فراوان مردم برای برگزاری جشن «بهاربد» اشاره کرده است و همین موضوع بیانگر اهمیت چنین جشنی در ایران باستان است. جشنی که احتمالا برخی بعد از خواندن این گزارش تازه به وجود آن پِی ببرند! درحالی که به نظر می‌رسد احیای چنین مناسبت‌های اصیلی بتواند رد پای مناسبت‌های وارداتی را کمرنگ‌تر کند.
پی‌نوشت: در بخش‌هایی از گزارش از کتاب «جشن‌های ایرانی باستان» نوشته محمدحسین موسوی استفاده شده است.
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد